Դայմոնների կանչում Հունաստանում

Գերբնականի, օկուլտիզմի կամ անտեսանելիի աշխարհ մտնելը միշտ հետաքրքրության և առեղծվածի զգացում է առաջացնում: Անցյալը, որը պարուրված է աստվածների, աստվածուհիների և առասպելական արարածների մասին հեքիաթներով, ծառայում է որպես գրավիչ ոսպնյակ, որի միջոցով մենք կարող ենք հայացք նետել մեր նախնիների հոգևոր ըմբռնմանը: Այսօր մենք ուսումնասիրում ենք ազդեցիկ աշխարհը հին հունական դիցաբանություն - մի թագավորություն, որը լի է բարդ կերպարներով և բարդ հարաբերություններով, որտեղ աստվածներն ու մահկանացուները հաճախ խաչվում էին ճանապարհներով: Մասնավորապես, մենք խորանում ենք մի հուզիչ ասպեկտի մեջ՝ դևեր կանչելը կամ հին հույների համատեքստում՝ դայմոնների կոչումը։

Հին Հունական դիցաբանություն հարուստ գոբելեն է, որը միահյուսում է մարդկային փորձառությունները, բնական երևույթները և աստվածային միջամտությունը հազարավոր տարիներ գոյատևած պատմությունների մեջ: Դա ավելին է, քան հեքիաթների կամ բանահյուսության հավաքածու. դա հին հույների հասարակական կառուցվածքի խորապես արմատացած կողմն է, որն արտացոլում է աշխարհի նրանց ըմբռնումը և կյանքի բազմաթիվ հանելուկները: Բազմաթիվ աստվածները, աստվածուհիները և առեղծվածային էակները արտացոլում են հին հույների կրոնական համոզմունքները, նրանց արժեքները, վախերն ու ձգտումները։ Հունական դիցաբանության ըմբռնումը նման է պատմական և մշակութային պատմվածքի բացմանը, որը ձևավորել է մարդկային միտքն ու համոզմունքները:

Մեծ տարբերություն կա «դևերի» ժամանակակից հասկացության և հին հունական հայեցակարգի միջև: Այն Հին հույները գերբնական էակներին անվանում էին «դայմոններ» - էակներ, որոնք զբաղեցնում էին մահկանացու մարդկանց և անմահ աստվածների սպեկտրը: Հակառակ դևերի՝ որպես ի սկզբանե չար էակների մասին ժամանակակից տեսակետին, հույները դայմոններին համարում էին ճակատագրի կրողներ՝ լինի դա բախտ, թե դժբախտություն: Նրանք կարող են օրհնություններ բերել, իմաստություն տալ, ստեղծագործական ունակություններ ներշնչել կամ, ընդհակառակը, դժբախտություն պատճառել՝ կախված իրենց բնույթից և իրենց կոչման համատեքստից:

Անգլերեն «դեմոն» տերմինն իր արմատներն ունի հին լեզվից և դիցաբանությունից, մասնավորապես լատիներեն «daemon» բառից, որն ինքնին գալիս է հունարեն «daimon» (δαίμων) տերմինից: Իր սկզբնական համատեքստում հունարեն «դայմոն» տերմինը շատ տարբեր նշանակություն ուներ «դեմոն» բառի ժամանակակից հասկացությունից։

Հասկանալով Դեմոն բառի հունական ծագումը

Հին Հունաստանի մշակութային և կրոնական լանդշաֆտում «դայմոնը» ընկալվում էր որպես գերբնական էություն, աստվածային ոգի: Ենթադրվում էր, որ այս ոգիները տիեզերական հիերարխիայի աստվածների և մահկանացուների միջև տեղ են զբաղեցնում:

Դայմոնները պարտադիր չէ, որ չար կամ չարակամ էակներ լինեն: Իրականում, նրանք հաճախ դիտվում էին որպես բարերար ուժեր, որոնք կարող էին առաջնորդություն առաջարկել, օրհնություններ տալ և ստեղծագործական ներշնչել: Մարդիկ հավատում էին, որ այդ ոգիներն ազդել են անհատական ​​ճակատագրերի վրա՝ տարբեր ձևերով ձևավորելով իրենց կյանքը: Որպես այդպիսին, հին հունական մշակույթում «դայմոն» հասկացությունը կարելի է համեմատել պահապան ոգիների կամ հրեշտակների ժամանակակից հասկացությունների հետ:

Դևի բառի էվոլյուցիան

«Դայմոնի» անցումը «դևի»՝ չար ոգիների կամ սատանաների հետ իր ժամանակակից կապով, դարերի ընթացքում լեզվական էվոլյուցիայի և կրոնական մտքի փոփոխությունների արդյունք է: Երբ քրիստոնեությունը տարածվեց Եվրոպայում, այն իր հետ բերեց ավելի հին դիցաբանությունների և տերմինների վերաիմաստավորումներ:

Դայմոնների հունական հայեցակարգը այս գործընթացում զգալի վերափոխման ենթարկվեց: Քրիստոնեական մեկնաբանությունը դայմոններին դասում էր որպես աստվածայինին հակադրվող չար ոգիներ, որոնք ավելի շատ համընկնում էին դևերի ժամանակակից հայեցակարգի հետ: Այս մեկնաբանությունն այնուհետև տեղափոխվեց լատիներեն «դեյմոն», որն ի վերջո վերածվեց անգլերեն «դեմոն» տերմինի:

Հին հունական կոչման և գուշակության մեթոդներին ակնթարթորեն նայելը հավասարազոր է ժամանակային պորտալ բացելուն, որը մեզ վերադարձնում է հին հույների հոգևոր կյանքի հիմքում ընկած պրակտիկաներին: Այս սովորույթները թելադրում էին նրանց փոխհարաբերությունները աստվածայինի, գերբնականի և անտեսանելիի հետ: Ծեսեր համար կանչելով աստվածներին և հոգիներին շատ մշակված էին և ծանրաբեռնված խորհրդանշական նշանակությամբ։ Նրանք հաճախ ենթադրում էին ընծաներ և ընծաներ՝ նվիրաբերված զոհասեղաններում կամ տաճարներում: Այս ծեսերի մյուս տարրերը ներառում էին խորհրդանշական առարկաներ, ինչպիսիք են արձանիկներն ու թալիսմանները, հատուկ պարերը, ասմունքները և նույնիսկ գիտակցության որոշակի վիճակները: Այս սովորությունների արձագանքը կարելի է գտնել ժամանակակից օկուլտիստական ​​ծեսերի մեջ, որտեղ ընծաները, զոհասեղանները և սիմվոլիզմը տարածված են:

Դայմոնների հետ շփվող գործիչների դեպքերը շատ են հունական դիցաբանության մեջ։ Հաճախ մահկանացուները փնտրում էին այդ փոխազդեցությունները՝ առաջնորդություն, իմաստություն կամ նույնիսկ անմիջական օգնություն ստանալու համար: Ակնառու օրինակ է Դելֆիի Օրակուլը, որը հայտնի է որպես Հին Հունաստանի ամենահզոր տեսանողը։ Համարվում էր, որ Oracle-ը կամ Pythia-ն կամրջում է մահկանացուների և Ապոլլոն աստծու միջև անջրպետը միջանկյալ դայմոնի միջոցով՝ փաստորեն դառնալով աստվածային մարգարեության ալիք:

Կանայք առանցքային դերեր են ունեցել հին հունական օկուլտիզմի մեջ: Նրանցից շատերը ծառայում էին որպես քրմուհիներ՝ կատարելով կրոնական ծեսեր և արարողություններ։ Պիթիա, ի Դելֆիի Օրակուլի քահանայապետները, դիտվում էին որպես աստվածային և մահկանացու թագավորությունների միջև վերջնական միջնորդներ: Կանայք ոչ միայն մասնակիցներ էին, այլ նաև առաջնորդներ, հարգված և հարգված իրենց հոգևոր կարողությունների համար:

Դրոշմը հին Հունական դիվաբանություն ժամանակակից օկուլտ պրակտիկայի վերաբերյալ էական է: Հին հունական ծեսերի մեջ խորապես ներկառուցված պրակտիկաները, ինչպիսիք են կանչը և գուշակությունը, գերազանցել են ժամանակը և դարձել ժամանակակից մոգության անկյունաքար: Ավելին, daimones-ի ըմբռնումը որպես ոչ ամբողջությամբ բարեգործական, ոչ էլ չարամիտ, առաջարկում է ավելի նրբերանգ հեռանկար, որն օգնել է ձևավորել ժամանակակից օկուլտական ​​միտքը:

Հին հունական դևեր կանչելու պատմական և մշակութային համատեքստի ընկալումը դուրս է գալիս ակադեմիական հետաքրքրությունից: Այն առաջարկում է գործնական պատկերացումներ բոլոր նրանց համար, ովքեր հետաքրքրված են դիցաբանությամբ, օկուլտիզմով կամ հոգևոր զարգացմամբ: Հասկանալով բարերար և չար ուժերի միջև հավասարակշռող գործողությունը, ծեսերի կարևորությունը, կանացի ուժի նկատմամբ հարգանքը և տարբեր մշակույթների փոխկապակցվածությունը, այս ամենը մեզ դարձնում է ավելի տեղեկացված և իրազեկ մասնակից մեր հոգևոր ճամփորդություններին: